In de vroege ochtend van 15 december, Beijing-tijd, kondigde de Federal Reserve aan de rente met 50 basispunten te verhogen. De federal funds rate werd verhoogd naar 4,25% - 4,50%, het hoogste niveau sinds juni 2006. Daarnaast voorspelt de Fed dat de federal funds rate volgend jaar een piek van 5,1 procent zal bereiken, waarna de rente naar verwachting zal dalen tot 4,1 procent eind 2024 en 3,1 procent eind 2025.
De Federal Reserve heeft de rente sinds 2022 zeven keer verhoogd, in totaal met 425 basispunten, en de Fed funds rate staat nu op het hoogste niveau in 15 jaar. De vorige zes renteverhogingen waren: 25 basispunten op 17 maart 2022; 50 basispunten op 5 mei; 75 basispunten op 16 juni; 75 basispunten op 28 juli; 75 basispunten op 22 september (Beijing-tijd); en 75 basispunten op 3 november.
Sinds de uitbraak van het nieuwe coronavirus in 2020 hebben veel landen, waaronder de VS, hun toevlucht genomen tot een soepel monetair beleid om de gevolgen van de pandemie op te vangen. Hierdoor is de economie verbeterd, maar de inflatie is enorm gestegen. Volgens Bank of America hebben de belangrijkste centrale banken ter wereld dit jaar de rente ongeveer 275 keer verhoogd, en meer dan 50 banken hebben dit jaar een eenmalige, forse verhoging van 75 basispunten doorgevoerd, waarbij sommige het voorbeeld van de Fed volgden met meerdere forse verhogingen.
Nu de yuan met bijna 15% is gedevalueerd, wordt de import van chemicaliën nog moeilijker.
De Federal Reserve profiteerde van de dollar als wereldvaluta en verhoogde de rente fors. Sinds begin 2022 is de dollarindex blijven stijgen, met een cumulatieve winst van 19,4% in die periode. Doordat de Amerikaanse Federal Reserve het voortouw nam in de agressieve renteverhogingen, worden veel ontwikkelingslanden geconfronteerd met enorme druk, zoals de depreciatie van hun valuta ten opzichte van de Amerikaanse dollar, kapitaaluitstroom, stijgende financierings- en schuldenlasten, geïmporteerde inflatie en volatiliteit op de grondstoffenmarkten. De markt is dan ook steeds pessimistischer over hun economische vooruitzichten.
De renteverhogingen in de VS hebben geleid tot een stijging van de Amerikaanse dollar, terwijl de valuta van andere landen in waarde daalden. De Chinese yuan (RMB) vormt hierop geen uitzondering. Sinds het begin van dit jaar heeft de RMB een scherpe depreciatie ondergaan, met een daling van bijna 15%, terwijl de wisselkoers ten opzichte van de Amerikaanse dollar juist sterk is gedaald.
Uit eerdere ervaringen blijkt dat na de waardedaling van de yuan de aardolie- en petrochemische industrie, de non-ferrometaalindustrie, de vastgoedsector en andere sectoren een tijdelijke terugval zullen ervaren. Volgens het Ministerie van Industrie en Informatietechnologie is 32% van de nationale productie nog steeds niet op voorraad en is 52% nog steeds afhankelijk van import. Het is bijvoorbeeld moeilijk om te voldoen aan de behoeften van de economie en het levensonderhoud van de bevolking met betrekking tot hoogwaardige elektronische chemicaliën, hoogwaardige functionele materialen en hoogwaardige polyolefinen.
In 2021 bedroeg het importvolume van chemicaliën in mijn land meer dan 40 miljoen ton. Daarvan was de importafhankelijkheid van kaliumchloride maar liefst 57,5%, de afhankelijkheid van MMA van de externe markt meer dan 60%, en de import van chemische grondstoffen zoals PX en methanol overschreed in 2021 de 10 miljoen ton.
In de coatingindustrie worden veel grondstoffen uit het buitenland geïmporteerd. Denk bijvoorbeeld aan Disman in de epoxyharsindustrie, Mitsubishi en Sanyi in de oplosmiddelenindustrie; BASF en het Japanse Flower Poster in de schuimindustrie; Sika en Visber in de uithardingsmiddelenindustrie; DuPont en 3M in de bevochtigingsmiddelenindustrie; Wak, Ronia, Dexian, Komu, Hunsmai en Connoos in de titaniumroze industrie; en Bayer en Langson in de pigmentindustrie.
De waardedaling van de yuan zal onvermijdelijk leiden tot een stijging van de kosten van geïmporteerde chemische materialen en de winstgevendheid van bedrijven in diverse sectoren onder druk zetten. Tegelijkertijd met de stijgende importkosten en de toenemende onzekerheden rond de epidemie, wordt het nog moeilijker om hoogwaardige grondstoffen te verkrijgen.
Exportgerichte bedrijven hebben het niet bijzonder goed gedaan en hun concurrentievermogen is niet sterk.
Veel mensen geloven dat de waardedaling van valuta de export stimuleert, wat goed nieuws is voor exportbedrijven. Grondstoffen die in Amerikaanse dollars geprijsd zijn, zoals olie en sojabonen, zullen "passief" in prijs stijgen, waardoor de wereldwijde productiekosten toenemen. Omdat de Amerikaanse dollar in waarde stijgt, zullen de bijbehorende grondstoffen goedkoper lijken en zal het exportvolume toenemen. Maar in werkelijkheid heeft deze golf van wereldwijde renteverhogingen ook geleid tot een waardedaling van diverse valuta.
Volgens onvolledige statistieken zijn 36 valutacategorieën wereldwijd met minstens een tiende in waarde gedaald, waarbij de Turkse lira 95% is gedevalueerd. De Vietnamese yuan, de Thaise baht, de Filipijnse peso en de Koreaanse yuan hebben een nieuw dieptepunt bereikt in vele jaren. De renminbi is ten opzichte van andere valuta dan de Amerikaanse dollar in waarde gestegen, terwijl de renminbi alleen ten opzichte van de Amerikaanse dollar in waarde is gedaald. Vanuit het perspectief van de yen, de euro en het Britse pond is de yuan nog steeds in waarde gestegen. Voor exportgerichte landen zoals Zuid-Korea en Japan betekent een waardedaling van de valuta voordelen voor de export. De waardedaling van de renminbi is duidelijk minder concurrerend dan die van deze valuta, en de behaalde voordelen zijn niet substantieel.
Economen hebben erop gewezen dat de huidige wereldwijde bezorgdheid over de verkrapping van de valuta voornamelijk wordt veroorzaakt door het radicale rentebeleid van de Fed. Het voortdurende verkrappen van het monetaire beleid van de Fed zal een domino-effect hebben op de wereldeconomie. Sommige opkomende economieën ondervinden hierdoor destructieve gevolgen, zoals kapitaaluitstroom, stijgende importkosten en depreciatie van hun eigen valuta. Dit vergroot de kans op grootschalige wanbetalingen, met name in opkomende economieën met een hoge schuldenlast. Eind 2022 kan deze renteverhoging de binnenlandse import- en exporthandel in beide richtingen onder druk zetten, met name de chemische industrie. Of de situatie in 2023 zal verbeteren, hangt af van de gezamenlijke acties van meerdere economieën wereldwijd, en niet van individuele prestaties.
Geplaatst op: 20 december 2022