Ferrosulfaatheptahydraat

Korte introductie：

Ferrosulfaatheptahydraat, beter bekend als groene aluin, is een anorganische verbinding met de formule FeSO4·7H2O. Het wordt voornamelijk gebruikt bij de productie van ijzerzouten, inkt, magnetisch ijzeroxide, waterzuiveringsmiddel, desinfectiemiddel en ijzerkatalysator. Het wordt gebruikt als kleurstof voor steenkool, looimiddel, bleekmiddel, houtconserveringsmiddel en additief voor samengestelde meststoffen, en bij de verwerking van ferrosulfaatmonohydraat. De eigenschappen, toepassingen, bereiding en veiligheid van ferrosulfaatheptahydraat worden in dit artikel beschreven.

Natuur

IJzersulfaatheptahydraat is een blauw kristal met een positief alternerend kristalsysteem en een typische hexagonale, dichtgepakte structuur.

Ferrosulfaatheptahydraat verliest gemakkelijk kristalwater uit de lucht en verandert in watervrij ferrisulfaat, dat sterk reduceerbaar en oxiderend is.

De waterige oplossing is zuur omdat het in water ontbindt en daarbij zwavelzuur en ijzerionen produceert.

IJzersulfaatheptahydraat heeft een dichtheid van 1,897 g/cm3, een smeltpunt van 64 °C en een kookpunt van 300 °C.

De thermische stabiliteit ervan is slecht en het ontleedt gemakkelijk bij hoge temperaturen, waarbij schadelijke gassen ontstaan, zoals zwaveldioxide en zwaveltrioxide.

Sollicitatie

IJzersulfaatheptahydraat wordt veel gebruikt in de industrie.

Ten eerste is het een belangrijke bron van ijzer, dat gebruikt kan worden om andere ijzerverbindingen te bereiden, zoals ijzeroxide, ijzerhydroxide, ijzerchloride, etc.

Ten tweede kan het gebruikt worden om chemicaliën te produceren, zoals batterijen, kleurstoffen, katalysatoren en pesticiden.

Daarnaast kan het ook worden gebruikt voor de behandeling van afvalwater, ontzwaveling, de bereiding van fosfaatmeststoffen en andere aspecten.

Het belang van ijzersulfaatheptahydraat is evident en het kent een breed scala aan toepassingen in de industriële productie.

Bereidingswijze

Er bestaan ​​veel methoden voor de bereiding van ijzersulfaatheptahydraat. De meest voorkomende methoden zijn als volgt:

1. Bereiding van zwavelzuur en ijzerpoeder.

2. Bereiding van de reactie tussen zwavelzuur en ijzerstaaf.

3. Bereiding van zwavelzuur en ijzer(II)ammoniak.

Er dient rekening mee te worden gehouden dat de reactieomstandigheden tijdens het bereidingsproces strikt gecontroleerd moeten worden om schadelijke gassen en onnodige verliezen te voorkomen.

Beveiliging

IJzersulfaatheptahydraat brengt een zeker risico met zich mee. U moet op de volgende punten letten:

1. IJzersulfaatheptahydraat is een giftige stof en mag niet direct worden aangeraakt. Inademing, inname en contact met huid en ogen moeten worden vermeden.

2. Bij de bereiding en het gebruik van ijzersulfaatheptahydraat moet men erop letten dat er geen schadelijke gassen vrijkomen en dat er geen brand- en explosiegevaar bestaat.

3. Tijdens de opslag en het transport moet erop worden gelet dat contact met chemicaliën zoals oxidatiemiddelen, zuren en logen wordt vermeden om reacties en ongevallen te voorkomen.

Samenvatting

Samenvattend is ferrosulfaatheptahydraat een belangrijke anorganische verbinding met een breed scala aan toepassingen.

Bij industriële productie en in laboratoria moet aandacht worden besteed aan de risico's en moeten passende maatregelen worden genomen tijdens de opslag, het transport en het gebruik om de persoonlijke veiligheid en de bescherming van het milieu te waarborgen.

Tegelijkertijd moet er aandacht worden besteed aan het besparen van hulpbronnen in het gebruiksproces, om verspilling en vervuiling te voorkomen.